Mikrodawkowanie to praktyka stosowania niezmiernie małych ilości substancji psychoaktywnych w celu zdobycia subtelnych efektów terapeutycznych, bez intensywnych i niepożądanych rezultatów ubocznych. W przeciwieństwie do stereotypowego spożycia substancji psychoaktywnych, gdzie dawki są w dużym stopniu pokaźniejsze oraz efekty uboczne zdołają być niepewne, mikrodawkowanie ma na celu redukowanie niebezpieczeństwa oraz uzyskanie przydatnych rezultatów terapeutycznych. Mikrodawkowanie może być wykorzystywane z różnymi substancjami psychoaktywnymi, takimi jak LSD, psylocybina, ketamina czy cannabis. Przykładowo, w wypadku LSD, mikrodawkowanie polega na spożywaniu niezmiernie małej dawki (zwykle 10-20 mikrogramów) co kilka dni, by zdobyć łagodne wyniki, takie jak ulepszenie humoru, kreatywności i motywacji, bez doznawania sztampowych rezultatów ubocznych takich jak halucynacje i dezorientacja.
Stosowanie mikrodawkowania substancji psychoaktywnych jest w szerokim zakresie stosowane w intencjach terapeutycznych. Prognozy wykazują, że mikrodawkowanie ma obowiązek przynosić profitów w leczeniu różnych zaburzeń umysłowych, takich jak melancholia, lęk, stres pourazowy czy ADHD. Mikrodawkowanie może pomóc zwiększyć koncentrację, kreatywność i produktywność, a też poprawić nastrój i podnieść poczucie dobrostanu. Jednakże, jak w wypadku każdej substancji psychoaktywnej, istnieją również ryzyka powiązane z mikrodawkowaniem. Nawet niskie ilości surowców psychoaktywnych zdołają prowadzić do niepożądanych konsekwencji ubocznych, takich jak boleści czaszki, mdłości czy przemęczenie.
+Tekst Sponsorowany+
